На првиот ден од наставата во второто полугодие, наставничката од петто одделение топло им зборуваше на своите ученици и им рече: „Ве сакам сите“.

Сепак, за исклучок го земала студентот Теди Стодард, кој седел во првиот ред. Учителката Томсон го набљудувала момчето Теди во текот на првото полугодие и забележала дека не си игра со другите деца, дека е секогаш неуреден и дека постојано треба да оди во тоалет. Со своето однесување и изглед, тој воопшто не ја разбудил наклонетоста на учителката, напротив – таа дури почнала да чувствува задоволство да ги исправа неговите тестови со црвен молив и да стави „х“ до одговорот, за да напише. оценката „недоволна“ на врвот на трудот“.

Еден ден, наставничката Томсон беше замолена да ги прегледа перформансите на сите ученици во претходните одделенија, што таа го направи, но таа го остави за крај студентскиот рекорд на Теди. И кога почнала да го разгледува неговото досие, изненадена застанала. Наставникот на Теди од прво одделение за него напишал: „Теди е паметно дете. Тој има добра смисла за хумор. Неговите задачи ги извршува со посветеност и грижа. Исто така, тој е нежен и има убави манири.“

Во второ одделение, наставникот напишал за него: „Теди е интелигентен ученик. Тој е популарен меѓу своите соученици. Но, тој е вознемирен и загрижен поради неизлечивата болест што ја има неговата мајка, која го направила животот дома тежок, заморен и полн со страдање.“

Кога бил трето одделение, наставникот напишал: „Го погоди смртта на мајка му тешко.. Тој се обидува и се обидува да го надмине, но татко му не му обрнува внимание. Ако наскоро не се преземат некои мерки, животот во таков дом ќе остави несакани последици врз него.“

Наставникот во четврто одделение напишал: „Теди е недружелив ученик, повлечен во себе. Не покажува интерес за часови. И тој нема многу пријатели. Понекогаш дури и спие на час.“

Тогаш учителката Томсон го сфатила проблемот. Во тој момент таа се засрамила од својот однос кон Теди. Но, најтешко и било кога сите ученици и донеле подароци за празникот завиткани во сјајни хартии и украсена со прекрасни панделки, освен Теди, чиј подарок беше завиткан во хартиена кеса од продавницата.

Додека го отворила подарокот на Теди, наставничката се чувствувала тажна. Учениците се насмеале во моментот кога на хартиената кеса се појавил ѓердан од накит на кој недостасувале неколку камења и шише со парфем во кое имало само четвртина од парфемот.

Но, набрзо учениците престанале да се смеат и зачудено ја погледнале учителката Томсон, која воодушевено извика: „Каков прекрасен ѓердан и каков прекрасен парфем!“ и веднаш го ставила ланчето на вратот и си ставила од парфемот. Тој ден Теди не отишол дома веднаш по часовите, туку ја чекал учителката и кога таа му се приближила тој и рекол: „Денес мирисаш на мајка ми“.

Кога сите ученици ја напуштиле училницата, учителката Томсон се расплакала, бидејќи сфатила дека Теди и го дал шишето парфем што го користела неговата мајка. Од тој ден, таа престана да биде класична учителка, која само пренесува знаење и бара од учениците да учат – таа стана учителка полна со разбирање за нивните животи. А таа му посвети посебно внимание на Теди.

Под будното око на неговата учителка, умот на Теди заблеска и до крајот на учебната година стана најдобриот ученик во своето одделение. Последниот ден од учебната година, наставничка нашла белешка на нејзината врата на која пишувало „Ти си најдобриот учител што сум го сретнал во животот“.

Теди го продолжи своето образование. Шест години подоцна, кога завршил средно училиште, испратил писмо до својата професорка во кое напишал дека е на третото место во неговиот клас и дека таа сè уште е најдобрата професорка што ја запознал во неговиот живот. Четири години подоцна добила уште едно писмо во кое пишувало дека живее во студентски дом и дека наскоро ќе дипломира со највисока оценка. Исто така, во ова писмо тој потврдил дека таа и понатаму е неговата најдобра и најомилена учителка. Повторно, по четири години, добила писмо, во кое тој напишал дека дипломирал и дека одлучил да го продолжи своето образование. И овој пат потврди дека таа е неговата најдобра и најдрага учителка која ја запознал во животот.

По неколку години повторно и пратил писмо. Но овој пат потписот беше долг: д-р Теодор Ф. Стодард.

Но, приказната не завршува тука. Имено, недолго потоа добила уште едно писмо во кое пишувало дека запознал девојка и дека ќе се ожени со неа. Ја замолил да дојде и да го заземе местото на мајка му на свадбата. Наставничката Томсон се согласи. Истиот ѓердан го ставила околу вратот што и го подари за празникот и мирисаше на парфемот кој го потсетуваше на мајка му. На денот на венчавката, д-р Стодард и шепна на увото на својата учителка Томсон: „Ти благодарам што имаш верба во мене и ти благодарам што направи да се чувствувам важен и што можам да бидам успешен и одличен“.

Со очи полни со солзи, учителката Томсон му рекла: „Грешев. Ти ме научи како да бидам успешен учител. Не знаев како да предавам додека не те запознав тебе“.

Теди Стодард е познат доктор кој го отвори Центарот за третман на рак „Стодард“ во државата Ајова, во САД . Овој центар се смета за една од најдобрите медицински установи во Соединетите Американски Држави.

Поука: Уште колку генијални ученици се закопани во нашите училишта поради предрасудите дека немаат никаква корист!

( Извадок од книгата “Неуспехот претвори го во успех” напишана од турската писателка професор и психолог Селва ел- Удајдан)